Studnia za Igłą
50°03′07″N 19°34′41″E/50,051944 19,578056| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel |
komunalny |
| Długość |
8 m |
| Deniwelacja |
5 |
| Wysokość otworów |
270 m n.p.m. |
| Ekspozycja otworów |
ku północnemu wschodowi |
| Kod |
J.GT-05.20 |
Położenie na mapie gminy Alwernia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu chrzanowskiego  | |
| 50°03′07″N 19°34′41″E/50,051944 19,578056
| |
| Strona internetowa | |
Studnia za Igłą – schronisko na lewym brzegu potoku Brodła na Garbie Tenczyńskim będącym częścią Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[1]. Należy do wsi Brodła w województwie małopolskim, w powiecie chrzanowskim, w gminie Alwernia[2].
Opis obiektu[edytuj | edytuj kod]
Obiekt znajduje się w skale położonej zaraz za górną częścią skały Gaudynowska Baszta (czasami nazywanej Igłą). Otwór studni znajduje się na poziomie gruntu i porośnięty jest paprociami i innymi roślinami. Dojście do tego otworu jest łatwe. Opada z niego pionowa studnia, która powstała na pionowej rozpadlinie. Strop utworzyły zaklinowane bloki skalne. Od rozpadliny prowadzi ciasne wyjście na strome zbocze skały o ekspozycji północno-wschodniej. Jest jeszcze jeden niewielki otwór w stropie. Ponadto ze środkowej części rozpadliny prowadzi krótki korytarzyk przechodzący w niedostępną dla człowieka szczelinę wiodąca w głąb skały[1].
Obiekt powstał w wapieniach z okresu jury późnej wskutek pęknięcia i rozsunięcia się skał. Część z nich zawaliła się i zaklinowała tworząc strop. Jest w całości oświetlony rozproszonym światłem słonecznym i poddany wpływom zewnętrznego środowiska. Jedyne formy naciekowe (grzybki) występują na ścianach niewielkiego korytarzyka. Dno pokryte próchnicą i grubą warstwą liści. Na ścianach rosną porosty i mchy, ze zwierząt obserwowano motyle, komary i pająki[1].
Historia poznania i dokumentacji[edytuj | edytuj kod]
Obiekt nie był opisywany. Po raz pierwszy jego dokumentację opracował M. Pruc w 1999 roku. On też sporządził plan[1].
-
Górny otwór studni -
Drugi otwór górny i korytarzyk -
Otwór boczny -
Wnętrze obiektu i otwór boczny
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Marcin Pruc, Mariusz Szelerewicz, Studnia za Igłą, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2019-09-23].
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2019-09-09].